Araştırmacılar, pratik durumlarda gerçekten kullanılabilecek kadar düşük sıcaklıkta ve basınçta çalışabilen bir süperiletken madde ürettiğini söylüyor.

Bu keşif, bilim insanlarının bir asırdan fazla süredir peşinde koştuğu, elektriği dirençsiz iletebilen ve maddenin etrafındaki manyetik alanları geçebilen bir madde üretmekte bir atılımı gerçekleştiriyor.

Bu maddenin keşfi, enerjiyi sorunsuzca iletebilen güç şebekelerine öncülük edebilir ve şu anda direnç yüzünden kaybedilen saatte 200 milyon megawatt enerjiye kadar tasarruf sağlayabilir. Bu teknoloji ayrıca sınırsız enerji yaratabilecek, uzun zamandır beklenen nükleer füzyon sürecine de katkıda bulunabilir.

Araştırmacılar diğer uygulamala alanları arasında havada giden yüksek hızlı trenler ve yeni tıbbi ekipman türlerinin yer aldığını söylüyor.

Yine bilim insanı Ranga Dias liderliğindeki bir ekip, daha önce Nature and Physical Review Letters’da yayımlanan makalelerde biraz daha az çığır açıcı ancak benzer şekilde süper iletken maddelerin üretildiğini bildirmişti. Nature’da yaımlanan makale, bilim insanlarının yaklaşımıyla ilgili sorular sebebiyle nihayetinde bilimsel derginin editörleri tarafından geri çekilmişti.

Bu sefer Profesör Dias ve ekibi benzer eleştirilerden kaçınmak için ekstra adımlar attıklarını söylüyor. Araştırmacılar, o esnada canlı izleyen bir bilim insanları ekibiyle, bu eski makaleyi laboratuvar dışında toplanan yeni verilerle doğrulamak için kontrol etti ve yeni araştırma için benzer bir sürece girişti.

Yeni madde, dün Nature’da yayımlanan “Evidence of near-ambient superconductivity in a N-doped lutetium hydride” (N katkılı lutesyum hidritinde yakın çevre süper iletkenliğinin kanıtı) adlı bir makalede açıklandı.

Madde, renginden dolayı ve Uzay Yolu’ndan (Star Trek) bir maddeye gönderme yaparak “reddmatter” (kızıl madde) olarak adlandırıldı. Maddenin ismi üretim sürecinde bulundu. Bilim insanları, madde üretilirken şaşırtıcı şekilde “çok parlak kırmızı” haline geldiğini saptadı.

Profesör Dias ve ekibi maddeyi, lutesyum adlı nadir bir toprak metalini alıp hidrojen ve biraz nitrojenle karıştırarak elde etti. Daha sonra karışımdaki maddeler yüksek sıcaklıklarda iki veya üç gün boyunca reaksiyona girmeye bırakıldı.

Independent’in çevirdiği makaleye göre, bileşik masmavi oldu. Ancak daha sonra süper iletkenliğe ulaşırken maviden pembeye döndüğünde çok yüksek basınç altındaydı. Ardından süper iletken olmayan metalik durumunda tekrar kıpkırmızı oldu.

Çalışması için, maddenin yine de 20,5 santigrat dereceye kadar ısıtılması ve yaklaşık 145 bin psi’ye sıkıştırılması gerekiyor. Ancak bu, 2020’de Profesör Dias’ın duyurduğu ve bilim insanlarında heyecan ve şüphe uyandıran maddeler de dahil diğer benzer maddelerden çok daha az yoğun.

Ve makalede yer alan bilim insanlarının, bu maddenin süperiletken malzemelerin pratik kullanımında yeni bir çağ açacağını söylemesi yeterince gerçekçi.

Profesör Dias, yaptığı açıklamada “Süperiletken tüketici elektroniği, enerji transfer hatları, ulaşım ve füzyon için manyetik sınırlamanın önemli iyileştirmelerine giden bir yol artık gerçektir” diyor.

Artık modern süperiletkenlik çağında olduğumuza inanıyoruz.

Bu pratik uygulamalar, nükleer füzyon elde etmek için geliştirilen “tokamak makinelerinin” gelişimini hızlandırmakta malzemenin kullanılmasını içerebilir.