Olay, sabah erken saatlerde Şişli Kurtuluş Caddesi 126 numarada meydana geldi. İddiaya göre sabah okula gitmesi için 14 yaşındaki kızı Nikol Odabaşı’nı uyandırmak isteyen annesi odasına girdi. Kızının odada olmadığını gördü. Bunun ardından panik halinde etrafta kızını arayan anne Odabaşı, arka bahçede 14 yaşındaki kızını hareketsiz bir şekilde yatarken buldu. 6. kattan aşağıya düştüğü tespit edilen Nikol Odabaşı’nın olay yerinde hayatını kaybettiği anlaşıldı. Nikol Odabaşı’nın hayatını kaybettiğinin anlaşılması üzerine olay yerine Asayiş ve Olay Yeri İnceleme Ekipleri sevk edildi. Asayiş ekipleri çevrede güvenlik çemberi oluştururken, olay yeri inceleme ekipleri ise küçük kızın düştüğü bahçede ve evinde incelemeler yaptı. İncelemelerin ardından hayatını kaybeden kızın cesedi, Adli Tıp Kurumu morguna kaldırıldı. Nikol Odabaşı’nın kesin ölüm nedeni Adli Tıp Kurumu’nda yapılacak olan otopsinin ardından ortaya çıkacak.

class=”medyanet-inline-adv”>

ANNESİ KIZININ KAÇIRILDIĞINI SANMIŞ

Vefat eden Nikol Odabaşı’nın torunun arkadaşı olduğunu söyleyen Kıymet Atsız, “Okuldan tanıyorum. Annesi sabah kalkmış kızımı kaçırdılar demiş. Sağa sola bakmış sonra arkaya bakmış. Kızımı kaçırdılar demiş. Evin içinde bulamamış. Kızı yerde görmüş. Nasıl düştüğünü bilmiyoruz” dedi.

3 SENE GİRDİĞİ ÖYKÜ YARIŞMASINDA BİRİNCİ OLMUŞ

Feriköy Ermeni Okulu’nda okuyan Nikol Odabaşı’nın 3 yıl önce girdiği bir öykü yarışmasında birinci olduğu öğrenildi. Öyküsünde ağacın işlenerek kalem olma sürecini acıklı bir dille anlatan Odabaşı, ardından raflardaki yerini alan kalemin küçük bir kız tarafından satın alındığını, kızın ablasının kalemi beğenmeyerek kırmaya çalıştığını ancak direnen kalemin kırılmadığını ve kızın o kalemle yazdığı şiir yer alıyor:

“Artık turuncu ve sivri uçlu bir kalemdim. Beni bir defterin yanına bıraktı. Defter pembe kapaklı küçük bir defterdi. Kız defteri açtı. Beni eline aldı. Tam bir şey yazacaktı ki odasına ablası girdi. Kız hemen beni ablasına gösterdi. Ablası ‘Bula bula, bunu mu buldun?’ dedi ve beni kızın elinden aldı ve kırmaya çalıştı. Kırılmamak için kendimi zor tutuyordum. Nihayet başardım, abla beni sinirle masaya fırlattı ve dışarı çıktı. Kız da beni alıp bir kez daha öptü, sonra masasına oturdu ve bir şiir yazmaya başladı. Şiirde: ‘Benim bir kalemim var, Beni hayallerime uçuran, Beni uzaya kadar çıkarabilen, Sihirli bir kalemim var’ yazılıydı. O bana baktı ben ona baktım. Bana çok güzel ve şefkatle bakıyordu. Artık emindim ben ona aittim ve hep onun olacaktım.”